2 Ekim 2007 Salı

İki uç

Bugün, inşaat sektöründe faaliyet gösteren bir müşteri için bir anket yürüttüm. Anket örneklemini 3 parçaya böldüm;

-Müşterimizden konut alanlar,
-Müşterimizden almayarak diğer firmalardan alanlar,
-Hiç satın alma gerçekleştirmeyenler.

Bir grup insan üzerinde anketi gerçekleştirip hızlıca bunları tablolar haline getirdiğimde, satın almamalardaki en büyük nedenin finansal durumlarının "yeteri kadar iyi" olmaması olduğunu gördüm. Yani orta halli olmak bile, bu tip bir yatırım aracı için genellikle yetmiyor.

Ancak en çarpıcı bulduğum kısım, satın alma gerçekleştiren kimselerle konuşurken evlerinin hangisi olduğunu hatırlayamayan, "geçen hafta 2 3 tane aldım onlardan biri mi?" diye soranları oldu.

Siz belki "ee ne var bunda?" diyebilirsiniz. Ben orta halli bir aileden geliyorum. Çevremde genelde orta halli insanlar mevcut, okulda çok zengin arkadaşlarım oldu ancak bir çoğu parasının hesabını bilen tiplerdir. Dolayısıyla bu kadar rahat ve savurganca "buradan da alalım" dercesine ev alan insanlara rastlayınca biraz şaşırdım.
Hatta 4 katlı villa için "Hizmetçim bile buraya sığmaz, köpek bağlasan durmaz burada" diyerek ilgisizliğini belli eden Jet-set bir hanımın varlığından bile bahsedildi bana -ki bu burada tartışılamayacak bambaşka bir konu diye düşünüyorum.

Ardından da "memleketin haline bak" diye iç geçirdim, bir tarafta "çok isterim ancak param yok, ben öyle evi 100 yılda bile alamam" diyen insanlar, diğer yanda "hangisiydi?" diye soranlar.
Birey olarak uçlarda olmayı sevmeyiz, ama sanırım hayat, bizi bu yönlere doğru itelemekte.

Hiç yorum yok: